Hashtag Wayback Wednesday

Puwede ko ba itong gamitan ng #WaybackWednesday?

Sa isang madilim na parte, sa tabi ng Marikina River, naroon ang isang karton na pinagdidikitan ng ilang larawan. Bagamat nabubura na, makikita mo pa rin ang mga ngiti, madarama mo ang sandali.

Old school na marahil para sa nakararami ito – ang magpaprint ng mga larawan, pagsama-samahin ang mga ito sa isang piraso ng karton, at lagyan ng desenyo. Ngunit nakuha nito ang puso ko. Kaya credits to the owner. Pahiram naman po ng alaala ninyo, gagamitin ko lang sa hashtag WaybackWednesday ko.

Sa halos kupas na, lumang-luma, at napakaruruming larawan ay  'tila naramdaman ko ang emosyong bumalot sa puso ng mga taong minsang puwesto sa harap ng kamera, upang idokumento ang mga pagkakataong hindi na maulit po.

Noon, mahalaga ang bawat pose, ang bawat shot. Hindi pa kasi high-tech, iilan lang ang laman ng film. O, sige, puwede kang gumastos at bumili ng marami. Pero hindi ganiyan ang pananaw ng mga tao noon. Para sa kanila, magpose ka, ngumiti, ayos na iyon. Hindi masyadong importante kung magandang-maganda ka sa picture, ang mahalaga lang ay na-capture iyong moment.

'Di tulad ngayon na memory card mo lang ang limit. Daan-daang shots? Sige, basta malaki ang storage mo. Paulit-ulit na pose hanggang masatisfy ka? Walang problem, burahin mo lang lahat ng 'di mo gusto kung mapuno ang space, at ulitin ang pagpose at pagngiti. Hindi man lang natin maiisip na lumilipas ang moments na hindi man lang natin na-enjoy dahil nauubos natin ang oras sa pagkuha ng mga larawan.

Punung-puno ng dumi, lupa, at kung anu-ano pa ang grupo ng larawan – ngunit hindi mawawala ang ganda nito. Pinaghirapang idikit ang mga litrato, pinagtiyagaang lagyan ng disenyo ang piraso ng matigas na papel.

Dinala ito ng may-ari sa kung saan man siya mapadpad – hanggang sa hindi na niya ito nakayanang dalhin pa, hanggang iwanan na niya ito kasama ang mga damit na ibinalot sa manipis na plastic bag.

Tayo? Bakit tayo gumagawa ng collage? Bakit natin pinagsasama-sama ang mga larawan at pinapaganda ang design ng collage ito (idagdag pa ang mga filter na ginagamit natin)? Para mai-share sa social media?

Pagkatapos natin mai-post, ano? Kapag wala ng nagcocomment, tinitingnan-tingnan pa ba natin? Dinadala kahit saan?

O binabalikan lang kapag napagtantong lumipas na ang mga panahon natin kasama ang mga nasa larawan at ang emosyong nararamdaman natin habang ginagawa ang mga ito?

Lahat ba ng mga collage natin, sa dami ng mga ito, ay nabibigyan pa natin ng impotansya? Noon kasi, tama na ang isa o dalawa – iyong pinakamahahalaga lang.

Ang taong nagmamay-ari ng mga larawang ito, malamang ay walang Instagram. Hindi makapag-Wayback Wednesday o Throwback Thursday. Pero araw-araw, marahil ang Flashback Friday niya – habang kumakalam ang sikmura, habang nauubos ang lahat sa kanya, habang alam niyang wala na siyang ibang kayamanan kung hindi isang supot na damit at iilang larawan.

#WaybackWednesday para sa gumawa nito! Sana maalala siyang hanapin ng mga taong narito sa lumang litrato.